Όποιος δε βλέπει την ανάγκη για άμεση αλλαγή των κριτηρίων χωροθέτησης και για αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου (Ε.Χ.Π.) για τις ΑΠΕ, ή εθελοτυφλεί ή κινείται και λειτουργεί με σκοπιμότητα.
Σε όλη την Ελλάδα οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν παράγοντας πολιτική με κινηματικό χαρακτήρα. Όλοι μιλούν για καταστροφικές συνέπειες, μη αναστρέψιμες, στις Προστατευόμενες Περιοχές, στα οικοσυστήματα και στη βιοποικιλότητα, στα βουνά και στο τοπίο. Αυτή είναι μια αλήθεια. Η άλλη αλήθεια είναι η ίδια η πραγματικότητα, που την καθορίζουν τα συμφέροντα και οι φερόμενοι «επενδυτές»∙ και είμαστε υποχρεωμένοι να τη λάβουμε υπόψη μας και να την αντιμετωπίσουμε..
Πριν πούμε οτιδήποτε – και για να μην βιαστούν κάποιοι να βγάλουν συμπεράσματα – θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το πρόβλημα της «σωτηρίας του πλανήτη» και της «κλιματικής αλλαγής», αν πιστεύουμε ότι πράγματι είναι επείγον πρόβλημα που πρέπει να το διαχειριστούμε ως κοινωνία αποτελεσματικά, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με όρους τεχνοκρατικούς και επιχειρηματικούς. Δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει η ελεύθερη αγορά, το τραπεζικό σύστημα με τα εγγυημένα υπερκέρδη του κεφαλαίου και τα διάφορα λόμπι. Οι δε λογικές κόστους – οφέλους «σκοτώνουν» τους στόχους και μαζί μ’ αυτό δημιουργούν επικίνδυνες παρενέργειες στους παράγοντες που συμμετέχουν. Στην περίπτωση της παραγωγής ενέργειας από αιολικούς σταθμούς ένας τέτοιος παράγοντας είναι το περιβάλλον και η φύση. Η αντιμετώπιση της «κλιματικής αλλαγής» είναι πρόβλημα κυρίως πολιτικό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους πολιτικής.
Με μια γρήγορη ματιά στη Μελέτη Επάρκειας Ισχύος του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) για τα έτη 2020-2030, που αποτυπώνονται οι εξελίξεις στο χώρο των ΑΠΕ [http://www.admie.gr/fileadmin/groups/EDAS_DSS/2020-2030_Meleti_Eparkeias_Ischyos_.pdf] κρατάμε τα παρακάτω, χωρίς να σημαίνει ότι τα υιοθετούμε:
Τον Οκτώβρη του 2019 ήταν σε λειτουργία 3.064 MW αιολικά, 2.569 MW φωτοβολταικά (Φ/Β) και 239 MW Μικροί Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί (ΜΥΗΣ) και η συνεισφορά τους στην ετήσια παραγωγή ήταν 11% για αιολικά, 7% για Φ/Β και 1,5% για ΜΥΗΣ, με σύνολο συνεισφοράς των ΑΠΕ 20%.
Η πρόβλεψη για το 2030 είναι 7.046 MW αιολικά, 7.664 MW Φ/Β και 383 MW ΜΥΗΣ, άρα για αιολικά και Φ/Β έχουμε πολύ δρόμο για το στόχο του 2030 – αν μείνουν σ’ αυτό το στόχο.
Στο σχήμα 4.4. της Μελέτης Επάρκειας του ΑΔΜΗΕ, φαίνεται το σενάριο του 2030: 15,7 GW ΑΠΕ, 4,1 GW μεγάλα ΥΗΣ και 7,5 GW Φ/Α (λιγνίτης 0). H ζήτηση εκτιμάται στις 60.730 GWh ετησίως. Οι ΑΠΕ έχουν 22% απόδοση (πίνακας 4.8), άρα θεωρητικά θα παράγουν το 50%, 30.000 GWh, και οι υπόλοιπες από Φ/Α και μεγάλα ΥΗΣ.
Η ετήσια αιχμή φορτίου είναι 11,5 GW και δεν ξέρεις πότε θα σου τύχει. Όπως λέει και η μελέτη, τυχαίνει και χειμώνα βράδυ για θέρμανση, που μπορεί να μη φυσάει, άρα όλες σχεδόν οι ΑΠΕ θα είναι εκτός. Επομένως, μέχρι να αποδειχθεί η αντλησιοταμίευση και η νέα τεχνολογία των μπαταριών, το Φ/Α παραμένει.
Το συμπέρασμα είναι: αν επιμείνουν στην καθυστέρηση, με σκόπιμες κωλυσιεργίες, της αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ και πιο ειδικά για τους αιολικούς σταθμούς -και φυσικά οι στόχοι για το ενεργειακό μείγμα της χώρας παραμείνουν ως έχει- τότε όλες οι περιοχές, που ήδη έχουν επιλεγεί να υποδεχθούν τους αιολικούς σταθμούς, πολύ δύσκολα θα τους αποφύγουν, γιατί τα νούμερα είναι τεράστια.
Στέφανος Σταμέλλος
h t t p : / / w w w . e – e c o l o g y . g r
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos