Ο Αζίζ Νεσίν στο διήγημά του “Η ευτυχισμένη γάτα” γράφει για μια γλύπτρια που διηγείται ένα όνειρο που είδε.
Στο όνειρό της λοιπόν, ξαφνικά εκεί που περπατούσε ανάμεσα σε πλήθος μεγάλο, κάποιος φώναξε, προστάζοντας όλους να σταματήσουν εκεί που βρίσκονται και να ζωγραφίσουν γύρω τους ένα κύκλο με κιμωλία. Και όλοι υπάκουσαν όλοι. Όσοι δεν είχαν κιμωλία με μολύβι και όσοι δεν είχαν ούτε μολύβι, ζωγράφισαν νοητά ένα κύκλο γύρω τους.
Στη συνέχεια τους είπε ότι κανένας δεν μπορεί να βγει έξω από τον κύκλο.
Όλοι θέλανε να βγουν από τον κύκλο, αλλά κανένας δεν τολμούσε.
Όλοι παρακαλούσαν να έρθει κάποιος να τους βγάλει και λέγανε: “αν βγει κάποιος, θα βγω κι εγώ”.
Αλλά, κανένας δεν έβγαινε, κανείς δεν κινιόταν.
Μόνο μια γάτα αμέριμνη περνούσε ανάμεσα από τους και όλοι παρακαλούσαν να ήταν γάτες.
Ένας συγγραφέας που άκουγε τη διήγηση του ονείρου, της είπε πως θα δημοσιεύσει το όνειρό της γιατί:
“ίσως κάποιος από αυτούς που θα διαβάσουν το όνειρό σας, μπορέσει να διαβεί τον κύκλο που χάραξε γύρω του.
Κι αν αυτός ο ένας κάνει την αρχή, θα τον ακολουθήσουν όλοι οι άλλοι…”