Λίγες μέρες μόνο πέρασαν και προσπαθούμε να διαχειριστούμε τον Θάνατο .
Θα μου πεις ,με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τον Θάνατο!
Τον άδικο, τον ξαφνικό, τον απότομο!
Και ειδικά αυτόν που έχει να κάνει με τα νιάτα της πατρίδας μας, με το κάλλος (ποικιλοτρόπως) αυτής εδώ της γενιάς …
Μανάδες και πατεράδες να καλούνται να διαχειριστούν τη «σκόνη» των βλασταριών τους (τι λέω μωρέ ;)…πώς γίνεται αυτό;
Φόβος, οργή, ανασφάλεια, ταύτιση …μερικά από τα συναισθήματα που νιώσαμε όλοι μας τις τελευταίες μέρες!
Η παρούσα συνθήκη θα μπορούσε να συγκριθεί με μια ημέρα πολέμου, δεν έχει σημασία σε ποιον τόπο.
Ζούμε μια πρωτόγνωρη ένωση …όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε μεταξύ μας!
Αν αυτό δεν πρέπει να μας αφυπνίσει , τότε τί ;
Χριστίνα Πρίμπα